Mijn mooiste cadeau

Ik schrijf dit op zondag 31 augustus. Max is zojuist tweede geworden tijdens de GP in Zandvoort en ondanks dat de tv de hele middag aanstond, heb ik veel gemist. Ik lig uitgeteld op de bank. Ziek? Zeker niet! Dit was dag 3 van op kamp met Nienoo. De afsluiting van ons geweldige kamp viel dit jaar op 31 augustus, al 51 jaar mijn verjaardag.

Afgelopen vrijdag vonden 24 kinderen de weg naar de Heikop, dat voor deze gelegenheid was aangekleed als festivalterrein. Een mooie mix van nieuwe en “ervaren” kinderen. Nadat de kinderen hun bedje hadden uitgezocht en hun nieuwe knuffel en toilettas hadden gevonden, werd er afscheid genomen van de ouders. We proosten op een geweldig festival en ik vraag of de kinderen honger hebben. Wat volgt is een massaal ja. Op de vraag waar ze zin in hebben komt één antwoord vaak terug: McDonald’s. Hoewel ik geen fan ben, besluiten we de kinderen te verrassen met een feestelijke maaltijd. We wandelen naar de Mac in Landgraaf en genieten daar van een zelf samengesteld Happy Meal. Na het eten maken we een mooie wandeling, waarin vooral heel hard gezongen werd (“zeg boem tjikke boem”). Terug op kamp vieren we de verjaardag van een deelneemster. Ze werd zeven en voor de gelegenheid had Peter Hagedoren weer enorm zijn best gedaan om een heerlijke taart te maken. Het verdiende toetje van de dag. We genieten samen in de kring, luisteren naar een Sinterklaasverhaal (echt waar!) en zetten onze schoen – een feestelijke afsluiting van dag 1.

Binnen de festivalsfeer vieren we dit weekend veel feesten. Helaas bleek ’s ochtends de schoen leeg, en ik vertelde dat dit natuurlijk logisch is: augustus is zelfs te vroeg voor luisterpieten. Gelukkig hadden we zelf wat zakjes gekocht en kreeg ieder kind waarschijnlijk de eerste kruidnoten van dit jaar. Ook de kerstboom stond er al, weliswaar zonder ballen, maar toch. We lopen een speurtocht en verdienen kerstballen door leuke opdrachten uit te voeren. Eenmaal terug op het kamp versieren we de boom, waaronder inmiddels cadeautjes lagen. Van al dat speuren krijg je honger, dus genieten we van tosti’s en soep met ballen. Na het eten maken we de cadeautjes open: in elk pakketje zit een mooi shirt met een afbeelding van Nienaa, onze mascotte. Snel samen op de foto met ons nieuwe shirt en de “echte” Nienaa.

Daarna gaan we naar de kermis en genieten van spelletjes zoals blikgooien, torens bouwen en eendjes vangen. Tijdens de spellen verdienen de kinderen festivalmuntjes die later verzilverd kunnen worden voor het avondeten. Vervolgens knutselen we voor het eindfeest die avond (Oud en Nieuw). We versieren festivalhoedjes en maken schilderijlijstjes (de groepsfoto van eerder krijgen de kinderen namelijk meteen mee naar huis). Langzaam verandert de sfeer en wordt het spookachtig spannend. Het eten staat in het teken van Halloween. Op vier plekken staan kraampjes waar eten en drinken gekocht kan worden: verse pasta met rode saus, pizza, groente en fruit, en natuurlijk pannenkoeken. Als toetje is er een chocoladefontein. Gelukkig hebben we veel muntjes, dus er kan naar hartenlust gesmuld worden.

Ineens klinkt er magische muziek: het Droomijsje rijdt het terrein op met heerlijke ijsjes. Iedereen bestelt waar hij of zij zin in heeft en geniet. De carnavalsmuziek die daarna klinkt, verraadt het volgende feest. We lopen nog maar net in de polonaise of de enige echte Danny Pouwels komt ons verrassen met een optreden. Het dak gaat eraf! We sluiten deze geweldige dag af met een New Year’s Party met heel veel optredens. Moe maar voldaan gaat iedereen naar bed.

Op dag 3 zien we al bij het wakker worden dat er ook vandaag gevierd gaat worden. Er zijn gekleurde eieren verstopt. We beginnen met het zoeken van de eieren en houden een echte titsch-wedstrijd. Daarna volgt een luxe paasontbijt met heerlijke verse broodjes en croissants van de Duitse bakker. En zo komen we bij het laatste feestje. Dat feestje dat ik vandaag voor de 51e keer vier, en waar ik intens van geniet. Er is gewoon niets fijner dan jarig zijn op kamp. Toegezongen worden door de kinderen en genieten van 24 stralende gezichtjes.

24 kinderen, allemaal met hun eigen verhaal, maar dit weekend met nieuwe vrienden en mooie herinneringen. En weet je, die stralende gezichtjes, de dankjewels na afloop, de handjes, big fives en knuffels – dat is misschien wel mijn mooiste cadeau op deze verjaardag.

Op kamp met Nienoo, de festivaleditie, zit erop. We kijken terug op een supergeslaagde editie. Een editie die alleen mogelijk was dankzij de tomeloze inzet van mijn geweldige collega-bestuursleden en de grote groep vrijwilligers.

Max won vanmiddag zilver, maar wij hadden goud.

Marco Winters

Voorzitter Stichting Nienoo